Week van de Pleegzorg

Meer informatie

Wil je meer weten over de Week van de Pleegzorg en de activiteiten die (landelijk) worden georganiseerd? Of heb je zelf interesse om pleegouder te worden? Kijk dan op www.pleegzorg.nl/week-van-de-pleegzorg.

Ervaringsverhaal Chantal

"Je ziet een kind opbloeien en opgroeien"

Voor Chantal was pleegzorg niet vreemd. Ze is zelf opgegroeid met pleegkinderen thuis en ook haar neef en nicht hebben bij haar thuis op kamers gewoond. “Voor mij is ‘gezin’ dus niet per se een statisch begrip.”

Nog voordat ze trouwde, legde ze haar wens aan haar partner voor. Zijn reactie was: “Ja hoor, als er ooit ruimte en tijd voor is, moeten we dat zeker doen.” Eerst kwamen er drie eigen kinderen. Tegen de tijd dat de jongste vier was, voelde het gezin: nu is er plek.

Een intens begin

En toen kwam de vraag of ze een baby wilden opvangen. Chantal vertelt: “Onze eerste reactie was: we hebben net alle babyspullen de deur uit gedaan! Maar tegelijkertijd wisten we: we kunnen dit kind echt iets bieden. Wat een kans om een kind van jongs af aan te leren kennen.

Ja, het was anders dan bij onze eigen kinderen. Je hebt een baby in je armen die ontzettend lief is en waar je gelijk van houdt, maar die je totaal niet kent. Joey kwam gestrest binnen, al z’n spieren waren gespannen en hij heeft het eerste jaar veel gehuild. We moesten echt aan elkaar wennen.

De eerste ontmoeting met Joey’s moeder na een week was pittig. Tanja was vijandig en dat begreep ik helemaal. Je staat oog in oog met iemand die haar baby kwijt is. Dat vond ik heel verdrietig.”

Jij bent ook welkom

“Maar in de jaren die volgden hebben we een goede relatie opgebouwd. Ik probeer zonder oordeel naar Tanja te kijken, zij heeft hier niet voor gekozen. En we betrekken haar zoveel mogelijk. Ik stuur elke week een verslagje en foto’s van wat hij gedaan heeft en ik vraag haar mening bij keuzes. Bijvoorbeeld over school. Die betrokkenheid is erg belangrijk voor Tanja én Joey.

In het begin waren de bezoeken ongemakkelijk. Totdat ik zei, trek maar gewoon de kasten open om wat te pakken hoor. Je zoon woont hier dus jij bent ook welkom. Tanja stelde zich steeds meer open.
Toen Joey ons papa en mama ging noemen bijvoorbeeld, gaf Tanja aan dat ze dat moeilijk vond. Ik heb haar verteld dat hier de hele dag ‘mama’ geroepen wordt door onze kinderen. Dan voelt het niet goed om Joey te corrigeren. Hij is net zo welkom als de andere kinderen. We zeggen gewoon: je hebt twee mama’s, mama Tanja en mama Chantal.”

Balans vinden 

“Joey hoort er helemaal bij en voor onze kinderen is hij gewoon hun broertje. Het is zo mooi om te zien hoe hij in ons gezin past en hoeveel plezier we met hem hebben. Maar we willen ook erkennen dat hij andere ouders heeft. Dat hij hen mist en dat het moeilijk voor hem is. Je ziet ‘m wel eens denken: waar hoor ik écht bij? We praten hierover met de pleegzorgbegeleider en leggen Joey uit dat dit is hoe zijn leven is. Die balans vinden is soms lastig.”

Opbloeien en opgroeien 

“Ik vind dat we het met elkaar moeten doen in de samenleving. Je moet doen wat bij je past en pleegzorg voelt goed voor ons. Het kost veel tijd, geld, energie maar dat geeft niet. Dat doe ik 10x liever dan elke week uit eten gaan, bij wijze van spreken. Je ziet een kind opbloeien en opgroeien. En je mag meegeven wat een gezonde manier van samenleven kan zijn. Dat is zó veel waard.”